Ábyrgðarleysi í kynlífi, eðlun og ástarsamböndum almennt, er eitt af augljósum einkennum þess að Húmanisminn er mislukkuð og stórskaðleg veraldarsýn. Eitt dæmi um hvernig ríkis-uppeldið til að mynda hefur mistekist er þegar ríkislæknar fóru að dæla persónuröskunarlyfjum í börn þegar ríkisuppeldið fór sýnilega að hrynja.

Fréttin sem þessi færsla er tengd við er um tvennt mjög fyndið dæmi um andlega fátækt húmanismans. Annars vegar að hvergi er minnst á að dótturdætur ástandskvennanna hafa núna tækifæri til að vaða í hátt á aðra milljón af túristum hérlendis á ári. 

Ekki er minnst á að sumir sem markaðssetja Ísland sem áfangastað - í skyndiferðum - koma Íslenska næturlífinu vel til skila og sýna einnig gelgjumyndir af yngismeyjum okkar í miðbænum eins og ódýrar og auðfengnar druslur.

Aðal brandarinn í fréttinni - en kannski verður henni breytt á morgun - er að húmanista ráðherra lýgveldisins hefur stofnað starfshóp í bjúrókratinu til að finna leiðir til að bæði kenna fólki að nota smokkinn og segja því að hann sé ágætis vörn gegn sjúkdómum ef lauslæti er áhugamál fólks.

Að lokum vil ég taka eitt fram, svo það misskiljist ekki, að ég er ekki á móti lauslæti og ég er ekki á því að lauslæti sé hnignun í sjálfu sér heldur að aukning þess sé merki um hnignun sem þegar á sér stað.

Þar sem greinarstúfurinn minntist á hnignun menningar okkar og þar sem ofumenntuð húmanistabörn eru fljót að teikna upp tilgátur, þá er hnignun og lauslæti ekki sami hluturinn.

Einnig langar mig að koma þeirri ábendingu á framfæri að auðvelt er að gera smokkinn sexý með 60 sekúndna haganlegri auglýsingu og setja hana á Túbuna með skemmtilegu lagi og í lit. Smokkurinn getur verið mjög lofnaukandi ef hann er hugsaður rétt, en verkkunnátta krefst hugsunar.