Lķtiš er vitaš um svartįlfa og flest ófagurt en mest ritaš af ótta og fįfręši. Svartįlfar eins og meš alla įlfa eru traustir sér og sķnum. Samfélag žeirra er stöšugt og įreišanlegt og žaš sleppir engu sem žaš hefur nįš taki į. Žeir sem nįš hafa til svartįlfa segja sjaldan af žvķ enda varasamt.

Svartįlfur einn og sér žroskar meš sér eins og nafniš gefur til kynna afar neikvętt višhorf til alls og allra. Hann varast ķ lengstu lög - eins og svartįlfar allir - aš vera į ferš ķ dagsljósi en er snöggur į ferš ķ skuggum og ófinnanlegur ķ myrkri. 

Svartįlfar rétt eins og ašrir Įlfar geta fariš um įn žess aš menn - né flestar skepnur - verši žeirra varar. Žeir ganga žó lengra og dyljast bęši Įlfum og Dvergum en aldrei Tröllum.

Undantekningar eru kettir og hestar sem ęvinlega sjį žaš sem mönnum er huliš og stöku sinnum hundar. Hins vegar eru hundar lķkir mönnum aš žeir sjį ašeins žaš sem žeir vilja sjį og hundsa hitt. Vitaš er aš jórturdżr eiga erfitt meš margt sem mönnum er huliš nema žį helst tröll sem öll jórturdżr vita aš eru hjartahlż og hjįlpsöm.

Eins og frį er greint ķ frįsögu minni af Letihaug Jólasveini žį fylgjast tröll grannt meš öryggi įa į fjöllum. Til eru frįsagnir af žvķ śr fornsögum aš ęr og flökkukżr hafi leitaš skjóls fyrir vondum vešrum ķ hellaskśtum sem Tröll hafi vķsaš žeim į. Sumar ęr sem grafist hafa ķ fönn ķ vetrarbyrjun į fjöllum hafa jafnvel lifaš žar vikum saman įn žess aš skżring finnist į žar til hundar bóndans hefur žefaš žęr uppi. 

Svartįlfar eru žvķ afar styggir sem fyrr segir.

Žó žeir viti hve fįir geta séš įlfa žį vilja žeir samt vera ķ skuggum huldir okkar sjónum. Žeir eiga žó mikilvirk samskipti viš fólk. Mikiš af fólki hefur sótt eftir kynnum viš Svartįlfa - stundum óvitandi vits. Einnig er til fólk sem svartįlfar hafa sett sig ķ samband viš og séš hafa sér hag ķ aš rękta meš sér žį hęfileika sem gera samskipti vors heims og žeirra gęftasöm.

Gildi svartįlfa eru lķtt ęskilieg frį margra manna sjónarhóli og er žaš önnur įstęša žess aš žeir vilja tvķhuldu fara. Žeir sleppa aldrei žvķ sem žeir nį tökum į nema geršur sé bjargfastur samningur um žaš fyrst. Eru žeir bestu veršir žess sem geyma skal en bregšist samningurinn finnst hiš geymda aldrei.

Ekki er žetta af vonsku gert heldur trś žeirra į traust og įreišanleika.

Žvķ fara žeir huldu žvķ žeir vita hve margir - śr heimi manna, sumra įlfagerša og dverga - įsęlast aš komast ķ hirslur žeirra og ekki sżst aša fanga žį sjįlfa til aš veiša upp śr žeim margt sem žeir vita. 

Varasamt getur veriš aš sękjast eftir žekkingu svartįlfa en žó óhętt sé hugurinn skżr og nįkvęmur og lįti ekki glepjast ķ skuggum hugarfylgsna sinna. Greišasta leišin er vöršuš ķ hugarfylgsnum dimmustu martraša hins vakandi huga en žar geymist lykill sem varšar leiš til Svartįlfa.

Sé sį lykill tekinn og opnašur mun notandinn sjį aš žeir eru mun vķšar en oftast er tališ og hafa mun meiri ķtök ķ veröld manna en menn myndu vilja ef žeir vissu af. Ekki žó žvķ Svartįlfar séu vondir heldur žvķ žeir eru illa skildir. Erfitt er fyrir óupplżsta sįl aš skilja svartįlfa og aušvelt aš glepjast af žvķ sem žeir dylja sig meš.